“En toch; na onweer, na oorlog, bij groot verdriet verschijnt soms… opeens…. de regenboog. In het verdriet van vandaag schittert de hoop voor morgen. Verlangen we naar een stad met veel kleuren, veel stemmen, veel rechtvaardigheid en vooral veel vrede. Klinkt er deze zomer eindelijk muziek op de straten! Net als toen. Zoals een orkestlid in de zomer van 1945 zei: “We hebben de oorlog aan flarden gespeeld.” (Pieter Verhoeve, burgemeester Gouda)
Op 4 mei herdenken we alle burgers en militairen die in Nederland of waar ook ter wereld, zijn omgekomen of vermoord sinds het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, in oorlogssituaties en bij vredesoperaties.
Vanwege de maatregelen in verband met corona heeft Dodenherdenking ook dit jaar op een aangepaste manier plaatsgevonden.
In de St-Janskerk heeft vanmorgen met een beperkte groep mensen een korte herdenking plaatsgevonden en daarna zijn er bij het Stadhuis enkele kransen gelegd.
Namens de gemeenteraad mocht ik - samen met drie andere raadsleden - aanwezig zijn bij deze herdenking.
Het was een indrukwekkend moment en mooi dat we op deze manier invulling hebben kunnen geven aan deze dag.
Hierbij een kleine impressie van deze bijeenkomst:
"Onlangs bezocht ik de gebroeders Broer, een Goudse tweeling van 90 jaar. Ze weten nog als de dag van gisteren hoe het ziekenhuis van hun jeugd, het Jozef, is gebombardeerd. Dankzij het onderzoekswerk van Erik Kooistra en Die Goude, is er
vorige week een boek uitgekomen. Met nieuwe informatie. In ‘Bommen op Gouda’ staat dat op 27 november 1944 het 193 squadron over Gouda vloog met de bedoeling het station te bombarderen. De geallieerde aanvalsleider heette, ironisch genoeg, Charles Erasmus.
Een van zijn piloten schoot te ver door. In hun verslag staat dat men dacht dat hij een wasserij raakte. Het was echter het ziekenhuis. Met een groot Rood Kruis op het dak. Je zou het een misdaad tegen de menselijkheid kunnen noemen. 16 burgerdoden, waaronder de tuinknechten, 12 zusters en de directeur. Net als 12 Duitse soldaten; vermoedelijk vanwege verwondingen opgenomen.
In de zorg help je immers iedereen. Op operatiekamers liggen geen daders of slachtoffers; maar mensen. Precies dat maakt dat zorgmedewerkers, ja alle uniformberoepen, ons diepe respect verdienen.
Deze piloot zal niet vertrokken zijn om burgers te doden; toch gebeurde het. Oorlog is een onmogelijke mogelijkheid. Meestal beschreven vanuit het perspectief van de winnaar.
Vandaag roep ik u op als mens terug te kijken naar ’40-’45. En vooruit te kijken. Niet omdat we toevallig aan de goede kant van de geschiedenis staan. Ook niet omdat we foutloos zijn. De meeste mensen willen deugen. “Heiligen zijn zondaars die het iedere keer opnieuw proberen”, vond Mandela. Publieke verontwaardiging gaat te vaak over
de zonden van de ander.
Van zwart-wit naar veelkleurigheid
Gouda is een veelkleurige stad. Een Regenboogstad. De regenboog staat symbool voor veelkleurigheid, diversiteit; voor hoop; voor trouw; voor dat wat veel groter is dan jouw en mijn kleine superego.
In het zondvloedverhaal verscheen de regenboog na een wereldwijde catastrofe. Sinds vorig jaar voltrekt zich opnieuw een ramp. Niet vergelijkbaar, wel herkenbaar.
De gevolgen van corona zijn heftig. ’40-’45 echter, is een demonisch drama dat niet te vergelijken is met nu. Spertijd is niet hetzelfde als een avondklok. Het vaccinatiepaspoort is geen Jodenster.
Menselijk gedrag bleek helaas wel hardnekkig constant. Homofobie, antisemitisme, moslimhaat, discriminatie; blijven – hoe schandalig ook – aan de orde van de dag.
En toch; na onweer, na oorlog, bij groot verdriet verschijnt soms… opeens…. de regenboog. In het verdriet van vandaag schittert de hoop voor morgen. Verlangen we naar een stad met veel kleuren, veel stemmen, veel rechtvaardigheid en vooral veel vrede. Klinkt er deze zomer eindelijk muziek op de straten! Net als toen. Zoals een orkestlid in de zomer van 1945 zei: “We hebben de oorlog aan flarden gespeeld.”
We mogen weer zingen straks. Welke naam we ook dragen, en welke huidskleur we ook hebben. We mogen zingen, zoals 76 jaar geleden Maria Blom het orgel bespeelde hier in een volle Sint Jan met 4.000 mensen die samen zongen: “Dat ik toch vroom mag blijven, Uw dienaar ’t aller stond, de tirannie verdrijven, die mij mijn hart doorwondt.”
Vrij.
Onverveerd."
 |
| Veteraan Brigade-generaal b.d. der Fuseliers Arie Vermeij |
1 opmerking:
Hartelijk dank voor je mooie verhaal over de oorlog in Gouda
Een reactie posten