zaterdag 28 mei 2011

Geloven doe je in de moskee



Onlangs belegde IMAGO een bijeenkomst met een een interessant panel:
Farid Azerkan (voorzitter Samenwerkingsverband van Marokkanen in Nederland) , mevr. Naima Zefzafi (directeur Inburgering A’dam) , Said Bouddouft (directeur Meander) en Chahid El Haddouti (voorzitter Imago)
Vandaag deel 2 over deze bijeenkomst:
Ik eindigde mijn vorige bijdrage met de opmerking van Farid Azerkan: "Draag je eigen verantwoordelijkheid en grijp je kans. Inzet moet zijn dat de Marokkaanse cultuur niet als last, maar als verrijking wordt gezien.

Naima Zefzafi vervolgt: “We zijn gewoon Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond. Onze ouders kregen in Gouda niet de kans om Nederlands te leren. De generatie daarna kon wel leren.
Wij zijn soms zelfs academisch opgeleide kinderen, maar met ouders die analfabeet zijn.
Dat geeft problemen en geef daarom het proces de tijd.
Volgens Naima wordt het wangedrag uitvergroot, terwijl de daders later hun leven gewoon weer op de rails krijgen.
Zie wangedrag als een jeugdprobleem, niet als probleem door Marokkaanse jongeren.
We hebben allemaal een verantwoordelijkheid richting de jongeren vindt Naima.
Of ze daarmee gelijk heeft betwijfel ik, aangezien een deel van het wangedrag heel specifiek gekoppeld is aan de Nederlands Marokkaanse jongeren en je niet kunt bestempelen als een generiek jeugdprobleem.
Said Bouddouft merkt op dat het belangrijk is om je verantwoordelijkheid te nemen. We zijn medeverantwoordelijk voor gedrag van de jongeren, maar men mag er ons niet voor straffen.
Problematiek van de Marokkaanse jeugd wordt omgeven door sensatie van de media. Conclusies kunnen vaak niet worden hard gemaakt.
Als we spreken over wangedrag door jongeren die ontspoord zijn, moet je ook eens denken aan Urk...
Veel gaat goed, maar een misstap wordt vaak uitvergroot.
Aandachtspunt

Organisaties wedijveren soms met bestaand welzijnswerk. Wat onderscheidt IMAGO? Voordat ze “koekjes en thee gaan drinken”, gaan ze eerst intern aan de slag. Ze willen dat mensen elkaar aanspreken op hun gedrag.
Ze opereren daarbij naar hun zeggen niet met een opgeheven vinger, maar durven wel problemen te benoemen en werken vanuit een draagvlak in de Marokkaanse gemeenschap.
Dat laatste zal overigens moeten blijken, want anders is dit een initiatief naast andere bestaande activiteiten….
Naima Zefzafi vult aan en merkt op: Blijf niet redeneren vanuit de problematiek. Benoem het en pak het aan. Isoleer het. Benader het probleem pragmatisch. Ga redeneren vanuit de betrokkenheid. Daarnaast moet je goede initiatieven met veel publiciteit omgeven.
Mensen die het op orde hebben kan je vragen te participeren, maar die andere groep moet je ook aandacht geven, zodat ze hoger op de ladder komen te staan.
Participeren
Chahid El Haddouti geeft aan dat Marokkanen die willen partciperen het niet altijd makkelijk hebben. Hij noemt als voorbeeld dat Marokkanen die bij wijkteam Korte Akkeren kwamen, daar naar hun beleving heel negatief werden benaderd en aangesproken werden op gedrag van jongeren.
Deze ervaringen belemmeren Chadid niet in zijn voornemen om bij een eventueel voorval in de toekomst, of het nu positief of negatief is, vanuit IMAGO naar buiten te gaan treden, want:
De stem van de Marokkanen is veel te weinig te horen na voorvallen.
Geloven doe je in de moskee
Een aanwezige vroeg nadrukkelijk aandacht voor het geloof. De Islam, zo merkt hij op, draagt bij aan een goede opvoeding en goed gedrag. Daar wil IMAGO echter niets van weten. Geloven doe je in de moskee en IMAGO wil dat niet integreren.
Deze opvatting vind ik - als christen - bijzonder, want het geloof draagt naar mijn mening wel degelijk bij in het streven naar meer aandacht voor waarden en normen en het doel om jongeren niet te laten ontsporen.
IMAGO gaat er ook niet helemaal consequent mee om, want ze geven aan wel te reageren als de moslim wordt beledigd.....Daarmee geven ze aan dat een moslim nooit volledig geseculariseerd is en dat is iets om goed rekening te houden als we praten over integratie en oplossen van problemen. Ze zouden beter het geloof wel kunnen meenemen, daar ze het in de praktijk ook maar moeilijk kunnen scheiden.
Daarbij komt wel als complexiteit dat de Marokkanen op geloofsgebied bepaald geen eenheid vormen.... wat dat betreft lijken de moslims en christenen op elkaar....
De volgende keer het laatste deel over deze leerzame bijeenkomst.



woensdag 25 mei 2011

Marokkaanse Gouwenaars kritisch over zichzelf (deel 1)


Stichting IMAGO (Initiatiefgroep Marokkaanse Gouwenaars) is een nieuw initiatief vanuit de Marokkaanse gemeenschap in Gouda.
De stichting wil gaan optreden namens de Marokkaanse gemeenschap en is ook bereid om kritisch naar zichzelf te kijken.
Kijkend naar de gebeurtenissen van de laatste tijd vragen zij zich openlijk af: “Hebben Marokkanen een verantwoordelijkheid in deze? Zo ja, nemen zij hun verantwoordelijkheid en wijzen zij elkaar en anderen aan op verkeerd gedrag? Welke rol spelen ouders hierin? Welke rol vervullen zij? Hoe pakt hun rol in de praktijk uit?”.

Onlangs belegden zij een bijeenkomst waarin deze zaken aan de orde kwamen en er was daarbij een interessant panel aanwezig: Farid Azerkan (voorzitter Samenwerkingsverband van Marokkanen in Nederland) , mevr. Naima Zefzafi (directeur Inburgering A’dam) , Said Bouddouft (directeur Meander) en Chahid El Haddouti (voorzitter Imago)
Ik geef onderstaand zonder veel commentaar de bijdragen van die avond weer, omdat het goed is om gewoon eens te “luisteren”. Er werden veel waardevolle zaken opgemerkt. Deze geven stof tot nadenken en bieden perspectief naar de toekomst toe!
Chahid El Haddouti deed de aftrap en gaf aan dat het beeld in Gouda wordt bepaald door negatieve ervaringen met Marokkaanse jongeren, maar dat er ook een groep is die op positieve wijze wil bijdragen aan de Goudse samenleving en zich inzetten voor een beter imago.
Degenen die het goed doen zijn vaak teleurgesteld over berichtgeving in de pers en balen van het negatief gedrag van een kleine groep.
Sommigen gaan daardoor aan de zijlijn staan, anderen kiezen ervoor een actieve bijdrage te leveren, zoals het bestuur van Stichting IMAGO. Ze zijn onafhankelijk, zelfkritisch, volgens Chahid, en willen niet naar anderen wijzen en zijn gericht op samenwerking met andere organisaties die hetzelfde nastreven.
Ze willen allerlei activiteiten gaan ontplooien, zoals het uitdelen van stroopwafels en dadels op afgelopen kaarsjesavond. Ook willen ze debatten gaan organiseren, gericht op het oppoetsen van het imago. Daarbij willen ze hun stem laten horen richting de lokale politiek en invloed uitoefenen op de beslissingen en niet achteraf reageren…..
Farid Azerkan zet vervolgens een stevig verhaal neer:
De laatste jaren is er een verhit debat – tot in de Tweede Kamer - over Marokkaanse jongeren en vaak is er sprake van holle retoriek.
Je hebt als ouders richting de jongeren een eigen verantwoordelijkheid, maar ouders vervullen hun rol als opvoeder onvoldoende naar de kinderen.
Ouders grijpen te laat in richting de kinderen en daardoor zijn ze oververtegenwoordigd in de hulpverlening. Daarbij speelt ook mee dat ouders soms moeite hebben om een handicap bij hun kind te onderkennen.
We maken deel uit van de Nederlandse samenleving en moeten daar verantwoord gedrag etaleren. Velen hebben een positieve bijdrage, maar het is niet genoeg, er moet meer verantwoordelijkheid worden genomen.
De Marokkaanse gemeenschap mag echter niet worden aangesproken op wangedrag van enkele Marokkaanse jongeren.
Door het slechte imago wordt dit wel gedaan, maar het doet geen recht aan het feit dat vele Marokkaanse jongeren het prima doen.
Ten aanzien van de jongeren maakte Farid een kritische opmerking: “ Jongeren etaleren een collectief gedrag, ze duiken in een slachtofferrol, hebben een taalachterstand van zo' n 2 jaar en onderwijs in probleemwijken is van bedroevend niveau.”
We moeten de problemen samen onderkennen en oplossen en niet denken vanuit wantrouwen. Er wordt nu teveel gekeken naar korte termijn oplossingen en optreden is vooral repressief van aard.
Draag je eigen verantwoordelijkheid en grijp je kans. Inzet moet zijn dat de Marokkaanse cultuur niet als last, maar als verrijking wordt gezien.
De vraag is natuurlijk hoe dit nu concreet handen en voeten gaat krijgen. Dat zal nog niet eenvoudig zijn.
Binnenkort deel 2


woensdag 18 mei 2011

Gouda zet zichzelf te kakken

Op het gebied van veiligheid blijkt ieder jaar overlast door hondenpoep een topper te zijn. Reden voor mij om namens de ChristenUnie daar de afgelopen jaren regelmatig aandacht voor te vragen. Als gevolg daarvan is in de APV nu geregeld dat iedere hondenbezitter bij het uitlaten van de hond in het bezit moet zijn van een opruimmiddel.

Zoals te verwachten viel zorgen de meeste hondenbezitters er nu voor altijd een zakje bij zich te hebben en zodoende moet je op heterdaad betrappen om te kunnen bekeuren.
Dat vraagt enig geduld, maar bij gerichte controles is dat betrekkelijk eenvoudig te constateren, omdat velen de uitwerpselen niet opruimen.

De ChristenUnie heeft onlangs gevraagd wat de resultaten over 2010 zijn en van de rapportage word ik niet vrolijk.

In 2010 zijn 282 mensen aangesproken en 145 personen gewaarschuwd. In de periode van april t/m december is er 141 uur aan controle besteed.
Ontroerende cijfers, maar....... er is geen enkele bekeuring uitgedeeld!



Begin 2011 ging er nog een tandje bij:
In totaal is er t/m april 116 uur ingezet op het controleren van de hondenpoep. Daarnaast neemt stadstoezicht dit mee in haar dagelijkse werkzaamheden.

In de periode van 15-31 maart is er extra inzet geweest op de hondencontrole. In totaal is er 87 uur besteed aan de controle, verdeeld over de Binnenstad / Nieuwe Park, Kort Haarlem, Korte Akkeren en Noord. Deze wijken zijn gekozen in verband met de Nationale Opschoondag in maart.

Er is op verschillende tijdstippen gedurende de dag vanaf 9:00 tot 21:00 uur gecontroleerd. De controleurs hebben zich tijdens deze tijdstippen langere tijd opgehouden bij de bekende overlast locaties.

Er zijn 32 personen preventief aangesproken en 12 personen gewaarschuwd.

Het eindresultaat t/m april is ook in 2011 echter dat er opnieuw geen bekeuringen zijn uitgedeeld en bij 116 uur controle zijn er slechts 44 personen aangesproken, stukken minder dan 2010, terwijl toen nauwelijks minder uren hierop is ingezet.

Reden van het niet bekeuren is dat men bij het aanspreken in het bezit bleek van een opruimmiddel of direct gevolg gaf aan het advies om de poep op te ruimen.

Resultaat van ruim een jaar extra inzet is nu, dat je dus gewoon je hond overal kan laten poepen zonder het op te ruimen. Het levert je hooguit een keer een reprimande op of als je heel veel pech hebt, moet je het toch een keer opruimen, maar je krijgt geen bekeuring.

Ik vind e.e.a ronduit beschamend en ik vrees dat deze aanpak ertoe zal leiden dat ook in de volgende onderzoeken het onderwerp: overlast door hondenpoep, weer met stip in de top 5 staat.

Deze blog wil ik niet in mineur eindigen, maar met een humoristisch tintje: de rapportage vanuit Stadstoezicht werd afgesloten met de woorden: "Hopende u hiermee voldoende te hebben ingelicht."

zaterdag 14 mei 2011

Mark Rutte hakt met de botte bijl



Zaterdag 14 mei was het voor de ChristenUnie een heel bijzondere dag omdat er afscheid werd genomen van o.a. een tweetal prominente politici: prof.dr.ir. Egbert Schuurman verlaat de eerste Kamer en mr. André Rouvoet houdt het na 17 jaar in de Tweede Kamer ook voor gezien.

Terwijl mijn collega's Anke Huisman en Gerard Schotanus naar het Fairtrade Ontbijt (prima initiatief!) zijn geweest en de Goudse Hofstedendagen hebben bezocht en Anke ook naar de wedstrijd van Jodan Boys is geweest, heb ik met twee andere leden van de ChristenUnie het congres van de ChristenUnie bezocht.

Naast het afscheid nemen was er ook nadrukkelijk aandacht voor het evaluatierapport over de Tweede Kamerverkiezingen in 2010, waarbij in ieder geval duidelijk werd dat de ChristenUnie een voluit christelijke partij wil zijn en van daaruit zowel een sterk sociaal gezicht wil hebben, maar ook nadrukkelijk aandacht heeft voor o.a. de ondernemers, het financieel beleid en meer "harde" onderwerpen. Eens te meer werd duidelijk dat de ChristenUnie niet links of rechts is, maar gewoon als partij een eigen koers vaart.
Er was ook een opvallende motie: Motie opstelling PVV
In deze motie wordt de ChristenUnie opgeroepen om alle partijen, dus ook de PVV, op gelijke wijze tegemoet te treden. De motie werd met een ruime meerderheid (146 - 112) aangenomen.

Het afscheid van zowel Egbert Schuurman als André Rouvoet was voor velen een emotioneel moment. Mooi dat er van beiden een fimpje was gemaakt met een impressie. Ze kregen veel applaus en beiden de gouden speld van verdienste.

André Rouvoet gaf nog één keer op heldere wijze zijn boodschap mee:
"Ik heb het werk vanuit zijn tenen gedaan" en ChristenUnie is een "fantastische club". "Er is huiswerk te doen, er moet gebouwd en gewerkt worden, maar wat kunnen we blij zijn met deze partij." Voor twijfel over de wortels van de partij is volgens hem geen enkele grond. Hij veegde verder de vloer aan met de hokjes links en rechts. ,,De zorg voor Gods schepping laat zich niet vangen in die simpele termen."

De nieuwe politiek leider Arie Slob gaf vervolgens ook gelijk zijn visitekaartje af en maakte duidelijk dat hij gaat voor een helder en principieel geluid:
"Majesty, Majesty. Your grace has found me just as I am. Empty handed, but alive in your hands” (Delirious). Dat is een geweldig rijke en bemoedigende boodschap. Niet alleen voor mij, maar ook voor u, voor jou, voor ons allemaal. Als betrokkenen bij de ChristenUnie die politiek willen bedrijven bij een open Bijbel en onze politieke keuzes willen maken als navolgers van Jezus Christus."

Enkele krachtige uitspraken:
"Waarom roept dit kabinet dat ze met bezuinigingen eerst in eigen vlees zal gaan snijden, maar is direct na haar aantreden in oktober de eerste miljard bezuinigingen direct ingeboekt bij de allerarmsten van deze wereld?" en
"Ik zie maar één consistentie: er wordt grof bezuinigd met de botte bijl en straks verdedigen we ons land nog slechts met een botte bijl. Hans Hillen, dat moet je als verantwoordelijk minister toch niet willen."

De ChristenUnie gaat vol vertrouwen en met een prachtige ploeg mensen verder in afhankelijkheid van God.
Om dat te onderstrepen sloten we het historische congres af met het lied: "Samen in de naam van Jezus..."

woensdag 4 mei 2011

Gouda herdenkt de doden


Woensdagavond 4 mei 2011 was het weer de traditionele dodenherdenking. Hoewel traditioneel, dat klinkt wat goedkoop. Ieder jaar opnieuw doet me het me wat en word ik opnieuw stilgezet bij het feit dat velen hun leven hebben gegeven en nog steeds geven voor de vrijheid van anderen. Zij waren bereid het grootste offer, hun leven, te geven. De vraag dringt zich dan op of ik zelf ook die bereidheid zou hebben. Ik weet het eerlijk gezegd niet en ik hoop die situatie nooit mee te hoeven maken.

Voor de officiële herdenking en twee minuten stilte op de Markt, bezocht ik eerst de korte herdenking bij het Metaheerhuis. In dat "lijkenhuis" worden alle 327 namen van de joodse inwoners van Gouda genoemd die in de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. De sobere herdenking heeft altijd iets intiems en hoe vreemd ook, het is altijd ook een reünie. Veel dezelfde mensen, die je verder gedurende het jaar niet of nauwelijks ziet. Zo verbindt zo'n dag je weer met mensen, terwijl we tevens met elkaar gedenken dat mensen van elkaar zijn losgerukt.

Het met elkaar herdenken is kostbaar en noodzakelijk, want nog altijd is er in de wereld oorlog en nog altijd vallen er doden.

Zal er ooit overal vrede in deze wereld komen? Ik denk het niet, totdat het Zijn tijd is en we met elkaar eeuwig in hemelse vrede mogen leven.

Eén dag per jaar,
zijn wij stil in Nederland
en in die paar minuten,
smeden wij een band.
Een band,
met ons verleden,
met mensen,
die er niet meer zijn,
met mensen,
die wij niet kennen,
maar die ons dierbaar zijn.
Eén dag per jaar,
zijn wij stil in Nederland
en met hen die ons verlieten,
smeden wij een band.
Want door hun moedig dragen,
kunnen wij,
in vrijheid alles doen.
Twee minuten stilte,
is alles wat zij vragen,
twee minuten stilte,
voor wat zij hebben verdragen.
Twee minuten stilte,
voor de mensen van toen.

(Titia Geertman)


Metaheerhuis


Monument Raoul Wallenbergplantsoen


Stolperstein ("struikelsteen") op de Lange Tiendeweg 54