Goudse Kanjer onverwacht overleden

Naar aanleiding van het overlijden van Bep Rijsbergen-Wolswijk, voorzitter van Wijkteam Korte Akkeren, heb ik op verzoek van het wijkteam op de herdenkingsavond onderstaande woorden gesproken. 

Verder op mijn blog ook het gedicht van voormalig stadsdichter Hanneke Leroux dat ze heeft voorgedragen bij de uitvaart.

"Onlangs zette Bep op Facebook het volgende bericht: “Helaas Facebook vrienden ik zal even niet reageren. Lig ziek met een behoorlijke verkoudheid.”

Een tamelijk onschuldig bericht zo leek het, maar dat was het dus niet. Kort daarna overleed ze op vrijdag 2 december jl. en nu is ze niet meer onder ons. 

 

Voor de directe familie en vele vrienden en bekenden heel heftig om opeens Bep definitief te moeten missen. Maar ook voor de wijk Korte Akkeren is haar overlijden een groot verlies.

 

Graag wil ik mijn oprechte deelneming betuigen aan de familie, de wijkbewoners en allen met wie ze een goede band had.

(foto: Marianka Peters)

Bep ken ik al vele jaren. Tot juli 2021 heb ik ruim 14 jaar voor de ChristenUnie in de gemeenteraad gezeten en vanuit die rol heb ik regelmatig contact met haar gehad. 

In 2019 heb ik haar namens de ChristenUnie een “Goudse Kanjer-oorkonde” uitgereikt als blijk van waardering voor alles wat ze in Korte Akkeren, vooral als wijkteamvoorzitter, heeft gedaan.

 

Maar wie was Bep nu eigenlijk. Laat ik een poging doen om haar te omschrijven, al ben ik daarmee absoluut niet volledig:

 

Goudeerlijk, recht door zee en strijdvaardig

 

Iedereen in Korte Akkeren kende Bep en Bep kende iedereen in deze wijk. Als wijkteamvoorzitter zet zij zich al vele jaren in voor een leefbare wijk. Of het nu om het 5 mei-festival gaat (toenmalig burgemeester Cornelis vond dat er op die dag wat moest gebeuren en Bep heeft toen die handschoen opgepakt), het sinterklaasfeest voor kinderen uit de wijk van wie ouders het niet zo breed hebben, of het behoud van het Sluiseiland. Bep zette zich ervoor in en liet niet los. Ook steunde ze het burgerinitiatief in 2014 om GoudAsfalt mogelijk te maken. 

 

Bep zette zich ook in voor een goede plek voor het wijkteam. Lange tijd vergaderden ze in de Jan Lighthartschool. Maar die locatie moesten ze verlaten. Aanvankelijk wilde ze graag verhuizen naar het Sluiseiland, maar het is uiteindelijk de Bernhardhof geworden. Een plek waar ze minder gelukkig mee was. Het zou mooi zijn als het wijkteam nog eens een betere plek, meer in de wijk zelf zal krijgen.

 

En ik weet zeker dat destijds Croda en nu Cargill heel goed weet wie Bep was..!

 

Ze wordt door haar omgeving wel eens een "tank" genoemd die maar doorgaat en dat is denk ik een mooie geuzennaam voor haar.

 

De laatste jaren heeft Bep het zwaar gehad vanwege het overlijden van haar man Bertus, die haar alles was. Ze miste hem enorm. Die strijd is nu voor haar gestreden. Ze is nu met hem herenigd.

 

We gaan Bep enorm missen, maar we zijn dankbaar voor alles wat ze voor haar familie, vrienden en de wijk Korte Akkeren heeft mogen betekenen.

Bep was weliswaar officieel geen ereburger van Gouda, al had ze die titel best mogen krijgen, maar ze was zeker – en dan citeer ik Hans Dupree - ereburger van Korte Akkeren.

 

Een helder licht is nu in Korte Akkeren gedoofd. Het is daar wat donkerder geworden. Maar laat dat niet zo blijven.

De wijk is het waard om het licht met elkaar weer te ontsteken. Dat is het mooiste eerbetoon aan Bep!"

Hanneke Leroux

Standbeeld voor Buurtmoeder Bep

 

Van vroeger en nu ben je

Van heinde en hier kom je

Thuis in het Goudse

Je dompelt kaarsen

Graaft grachten

Slaat bruggen

Vlecht straten en stegen

Aanéén tot parken

Zo houd jij de wacht

Met je sierlijke armen 

Met je rechte sterke rug

Met je prachtige lach

Nergens bang voor

Niet voor water

Niet voor klei

Niet voor later

Niet voor nu

 

Je stolt Gouds licht en groen

Tot een buurt

Tot een wijk

Tot een stad

 

We groeten je

Stoere Buurtmoeder van de Korte Akkeren

Rust zacht

(Hanneke Leroux, voormalig stadsdichter van Gouda)