 |
| met Chris Bellekom in Museum Gouda |
De Waakhond van Gouda
Dit hier is de duizendste blog van Theo Krins. Theo is alleen niet de schrijver. Dit keer heeft hij het uitbesteed aan iemand anders. Laat ik allereerst beginnen met: Duizendmaal dank!
Iedere stad heeft van die mensen die je geruststellen. Theo is voor mij zo iemand. Ooit in een grijs verleden schreef ik een gedicht waarin de zin stond "Alles is in orde/ zolang ik nog heilsoldaten zie / en nonnen / Weet ik dat alles in orde is.", maar zoals ik al zei, dat was in een grijs verleden. Nonnen zijn uit het straatbeeld verdwenen en heel soms zie je sporadisch nog een heilsoldaat, maar het gevoel dat alles in orde is, dat gevoel is gebleven. Er zijn mensen in Gouda die die rol hebben overgenomen. Mensen die ik nu voorbij zie komen en dan weet ik dat het wel goed zit in de wereld.
Uiteraard weet ik dat Gouda niet 'de wereld' is, maar je moet je bedenken dat je wereld vooral bestaat uit de straten waar je dagelijks doorheen fietst en de zaken om je heen die je direct kan beïnvloeden, je directe familie, je kennissen, je vrienden. Natuurlijk is 'de wereld' vele male groter, maar ik hoop altijd dat iedere stad mensen heeft die er intens van houden.
Even terug naar die mensen die voor mijn gevoel de rol hebben overgenomen van de dichterlijke nonnen en heilsoldaten. Wandelend door Gouda zijn dat in ieder geval de winkeliers en de middenstanders die het straatbeeld vertrouwd en standvastig maken. De gezichten die er altijd zijn als je er heen gaat. Dat kan in Winkelcentrum Bloemendaal zijn, Op de Willem en Marialaan, in Goverwelle, op de Warenmarkt of in de Binnenstad. Dat zijn de serveerders op de terrassen die weten wat je drinken wil. En daar naast een aantal van die speciale mensen die voor mij de stad beschermen en maken en ervoor zorgen dat ik weet dat alles in orde is. En ja, ik ga namen noemen... Gerrit op weg naar een wedstrijd, Bram bij de duiven, Marco achter de toonbank van de winkel, Irene bij het Paasontbijt, Pieter op de Markt, Marien die boodschappen doet, Ronald met zijn mooie fietstassen, Danielle met haar camera, Maaike en haar kleurrijke koffers, Peterpaul met bevlekte handen en Theo met een brede lach om er slechts een paar te noemen. Jij, de lezer van dit blog, hebt zeker weten ook een eigen lijst met namen. Hopelijk staan daar andere mensen op, dan op mijn lijst, maar ik hoop toch ook vooral dat onze lijsten overlappen.
In de beroemde woorden van Toon Hermans: "Ik hou van een kleine stad. Het is groot genoeg om overal nieuwe mensen te leren kennen, en klein genoeg om overal dezelfde koppen te zien." En hopelijk ontmoet ik nog heel veel nieuwe mensen en zie ik nog jaren en jarenlang dezelfde koppen.
Theo, bedankt dat je één van die mensen bent die voor mij de stad maken en dat je de rol hebt ingenomen van de nonnen die we vroeger zagen. Als ik je voorbij zie komen, dan weet ik dat het wel goed zit in de wereld. En, een dichter mag natuurlijk niet afsluiten zonder gedicht. Voor jou bedacht:
De waakhond van Gouda (voor Theo Krins)
Het is een zeldzaam oog dat open blijft,
zich glimlachend begeeft op het gouden pad,
schouders klappend en handen schuddend.
Slapend met een half oor luisterend
Soms met een riem aan de stad geketend
Soms waakzaam wandelend langs de periferie
"Waar zijn de verstoringen in het veld?
Kloppen de afgesproken patronen nog?
Zijn de afrasteringen stevig?
Zijn de waterbakken gevuld?
Is er genoeg voer voor de kudde?
Zijn de sloten op de hekken onaangeroerd?"
De stad is zijn gegeven opdracht.
Blaf het alarm als er brand is of onrecht!
Huil naar de maan als de maan hapert!
Bewaak de donkere stegen, de kapotte straten!
En hij rust als er rust moet zijn;
Als de roedel veilig slaapt,
als de pups warm liggen tussen de Alpha en de Omega.
Het is twaalf uur en alles is wel...
Chris Bellekom
Stadsdichter van Gouda
