Ik ben kleurenblind

Op dinsdagavond waren er in Gouda ontmoetingsmaaltijden in het kader van de Internationale Antiracismedag.

Zelf was ik te gast in Buurthuis De Kade en het was net als andere jaren heel goed om met mensen vanuit verschillende culturen, die allemaal een warm hart voor Gouda hebben, te eten en in gesprek te zijn. Het eten was heerlijk en de gesprekken leerzaam, met name over de problematiek van (hang)jongeren in diverse wijken van Gouda in relatie tot geloof en cultuur.

Seloua vertelt een verhaal over een inzamelingsactie in 1965 voor een Marokkaan, van wie het geld voor een vakantie in Marokko is gestolen. In zeer korte tijd hadden mensen in Gouda dat bedrag middels giften opgebracht. Zouden we dat anno 2009 ook nog doen?

Fractiegenoot Gerard Schotanus reikte mij een mooi gedicht aan van Hans Andreus, dat erg goed aansluit bij deze dag:

Mijn moeder is zwart als de nacht

en haar ogen zijn zwarte sterren.

Mijn vader is blank als het strand langs de zee,

als zongebleekte schelpen.

Maar ik ben niet zwart en niet wit,

mijn huid heeft de kleur van donkere thee.

Als je me zou vragen: Vind je dat mooi?,

dan zeg ik niet ja en niet nee.

En zou je me vragen: Waar hoor je nou bij?,
dan zeg ik: Wat kan je dat schelen?
Ik hoor bij mensen, de zwarte, de witte,
de bruine en rooie en gele.

Maar vraag je me niks, dan zeg ik ook niks,
en kunnen we 't best met elkaar vinden.
Weet je wat voor mensen ik 't aardigst vind?
Kleurenblinden.