maandag 26 november 2012

Niet langer de weg kwijt


Vandaag stond in het AD een artikel met de kop: "Niet langer de weg kwijt, bewegwijzering in ziekenhuizen wordt aangepast".
Er wordt in dit artikel beschreven dat het heel vervelend is als patiënten de weg niet kunnen vinden. De bewegwijzering in de ziekenhuizen moet gemakkelijk en logisch zijn.
Het Rijnland Ziekenhuis in Leiden heeft zelfs een ontwerper van wereldfaam (Paul Mijksenaar) aangetrokken om de bewegwijzering te verbeteren.

Flankerend Beleid

Terwijl ik dit las moest ik even diep zuchten, want in Gouda wordt al jaren geroepen om een goede bewegwijzering voor de toeristen, die nu in een soort doolhof terechtkomen. Het blijkt een uiterst moeizaam proces om met dit dossier voortgang te maken.

Enige maanden geleden is er een nota "Flankerend Beleid" door het college van B&W aan de raad aangeboden.
Er was namelijk aan de raad beloofd om een werkgroep Flankerend Beleid in te stellen, met als doel de binnenstad te versterken en voor te bereiden op de uitbreiding van het Zuidelijk Stationsgebied.

Vage nota


In deze nota krijgt de bewegwijzering nadrukkelijk aandacht maar het staat er allemaal wel heel voorzichtig (zeg maar: vaag) geformuleerd...:
"Een goede bewegwijzering vraagt ook beperking en het maken van keuzes. Hierdoor kunnen discussies met ondernemers ontstaan. Voorts zijn voor het uitvoeren van de bewegwijzering slechts zeer geringe financiële middelen beschikbaar en zal voor een groot deel gebruik moeten worden gemaakt van bestaande systemen die door aanpassingen geschikt gemaakt worden in het nieuwe systeem van bewegwijzering."

December duidelijkheid

Wie dit snapt, nodig ik uit een reactie op deze blog te plaatsen...
Gelukkig staat er in de nota en begeleidende memo dat er eind 2012 voorstellen beschikbaar zullen zijn, zodat we hopelijk binnenkort duidelijkheid hebben over de aanpak.

Daadkracht nodig

Laat ik vast een voorzet geven: maak zoveel mogelijk gebruik van bestaande palen en pak dit project creatief aan met de Goudse ondernemers en de cultuursector.
Zet niet in op beperking en discussies met de ondernemers, maar toon daadkracht en maak met elkaar een financieel haalbaar plan en zorg dat uiterlijk in maart 2013 - voor het nieuwe seizoen - een en ander is gerealiseerd!

maandag 19 november 2012

Het is té veilig...!



Veiligheid is een veel besproken onderwerp in onze (Goudse) samenleving. De laatste jaren is het een belangrijk thema bij verkiezingscampagnes en om de kiezer aan te spreken lijkt ferme taal wenselijk.
De overheid doet haar best om aan te tonen dat het best goed gaat met die veiligheid en investeert er veel in.
Het nieuwe kabinet maakt 250 miljoen euro (!) vrij voor o.a. extra agenten en cameratoezicht.
Maar cijfers over veiligheidsbeleving blijven achter bij de daadwerkelijke veiligheid, anders gezegd: we zouden ons veel veiliger moeten voelen op basis van de feitelijke omstandigheden.

Wat is er nu precies aan de aan de hand in onze samenleving?

Prof.Dr. Beatrice de Graaf, hoogleraar conflict en veiligheid, heeft zich in deze probleemstelling verdiept en komt tot interessante inzichten en concludeert o.a. dat we ons niet veilig voelen, omdat er teveel veiligheid is.

Veiligheid is geen kerntaak

Het gaat al mis bij het uitgangspunt van de overheid dat zij veiligheid als een kerntaak ziet. Er wordt hoog ingezet door te streven naar een omgeving die niet onveilig is en waarin de burger zich veilig voelt.
Beiden zijn niet realistisch! Er zal altijd onveiligheid zijn en de overheid kan een gevoel bij een ander niet wegnemen.

Minder onveiligheid

In deze eeuw is 1 op de 100.000 mensen door menselijk geweld om het leven gekomen, terwijl dat (wereldwijd) in 1980 nog om 10 op de 100.000 ging.
De afname van geweld blijkt historisch gezien vooral te komen door de vorming van een staat als samenlevingsvorm.
Ook de toenemende beschaving en meer humaan onderling gedrag hebben ertoe geleid dat het geweld is afgenomen.

Angst en psychologie

Maar goed, als het dan goed gaat met de veiligheid, waar neemt dan de veiligheidsbeleving niet toe.
Het blijkt dat onze gevoeligheid voor onveiligheid is toegenomen t.o.v. vroeger.
In de jaren 70 werd ons land geteisterd door stevig geweld  met maar liefst 21 doden door terroristische aanslagen en waren er ook diverse bomaanslagen. Er kwamen toen echter geen nieuwe wetten en er werden nauwelijks extra veiligheidsmaatregelen genomen.

Onderzoek toont aan het belangrijk is dat mensen kunnen teruggrijpen op iets hogers, op een levensbeschouwing dat collectief met anderen wordt gedeeld. Vanuit dat kader wordt het allemaal draaglijker; ze putten uit die gemeenschap kracht en hoop.

Intern gericht

Dit gedrag brengt wel met zich mee dat de mensen steeds meer terugvallen op die eigen groep en steeds negatiever staan op de wereld daarbuiten en een poging om angsten te gaan bezweren.
Bij dreiging valt men nog meer terug op het eigene en vervreemd men nog meer van het vreemde. Hieruit vloeit dan angst voort die alleen met harde hand kan worden beheerst en krachtig leiderschap.
Alles wat niet eigen is, de "ander" wordt steeds gevaarlijker en daar moeten we dan vervolgens weer tegen beschermd worden. Dit kan leiden tot een angst-veiligheidsspiraal.

Media

Angstbeheersing is iets van alle tijden, maar we worden tegenwoordig veel omvangrijker en indringender met allerlei beelden geconfronteerd.  De media heeft heel veel impact op ons.
Ook al is de wereld veiliger geworden, we zien steeds meer beelden van onveiligheid. Die beelden roepen als reactie op dat we steeds meer gaan roepen om maatregelen en het verhoogt de gevoelens van onveiligheid. Allerlei momenten van alledaagse veiligheid vallen in het niet met het zien van een heel vervelend voorval.

Té veilig

Beatrice de Graaf: "Je zou zelfs nog een stap verder kunnen gaan: juist omdat we zoveel veiligheid hebben en over zoveel welvaart beschikken, zijn we zo bang om onze verworvenheden op te geven. Politici spelen daar handig op in, die enerzijds het land als veel gevaarlijker afschilderen dan het in werkelijkheid is en anderzijds dan beloven dat zij de enige zijn die daaraan wat willen en kunnen doen."
De samenleving gaat steeds meer eisen stellen en pikken steeds minder overlast en verwachten dat de overheid daarvoor de oplossing biedt.
De overheid voelt zich vervolgens genoodzaakt daar op in te spelen en dan hoor je al snel termen als "zero tolerante"  en "wij garanderen veiligheid".
Hoe gek dit wellicht ook klinkt: er kan sprake zijn van teveel veiligheid en dat wordt dan als last ervaren.

Veiligheid middel,  geen doel

Veiligheid is belangrijk en iedereen heeft recht  op veiligheid en de plicht om zichzelf en anderen te beschermen. Maar daarmee houdt het niet op. Veiligheid is geen doel in zichzelf.
De overheid geeft hier geen (of te weinig) invulling aan. Is veiligheid nodig om de economische welvaart veilig te stellen? Gaat het vooral om sociale deugden en in hoeverre mogen die ten koste gaan van andere waarden als privacy en autonomie? Er zullen verschillende antwoorden gelden, maar de vraag moet wel gesteld worden.

Beatrice de Graaf geeft geen antwoord op alle vragen over veiligheidsbeleving in relatie tot objectieve veiligheid, maar ze geeft wel stof tot nadenken en haar opvattingen geven mij inspiratie om me te blijven inzetten voor veiligheid, maar wel vanuit een breder perspectief: veiligheid zal in ieder geval moeten bijdragen aan meer harmonie tussen mensen.



dinsdag 13 november 2012

Flinke kater....

Vorige week hadden we een noviteit: raadsvergadering op zaterdag. Normaal een dag om als raadslid na alle hectiek van de werkweek aandacht te besteden aan het gezin, maar ditmaal moest ook op zaterdag het gezin mijn aanwezigheid missen....
Op verzoek van GBG was dit experiment opgestart om zo meer burgers in staat te stellen om eens een raadsvergadering te bezoeken. Er waren inderdaad wat meer bezoekers, dus in die zin was er wel een succesje.

Debacle

Dat was dan ook het enige succesje wat in mijn ogen te melden was van een hele zaterdag vergaderen over de begroting voor 2013.
Nadat onze fractie zich in september al enorm had verbaasd (misschien beter gezegd: had geërgerd) over het feit  dat de college partijen op geen enkele wijze een constructieve bijdrage wilden leveren aan het debat over de financiële kaders, onder het mom dat ze hun kritische noten zouden kraken bij de begrotingsbehandeling, was ik benieuwd wat er zou gaan gebeuren bij de begrotingsbehandeling.
Temeer omdat de ChristenUnie in september had aangegeven dat kaders meegeven in november te laat is voor de begroting van 2013, daar die begroting half november bij de provincie moet liggen.

De college partijen brachten afgelopen zaterdag wel allerlei min of meer kritische punten in en vroegen aandacht voor de financiële situatie, maar namen er genoegen mee dat de wethouder pas bij de voorjaarsnota in juni 2013 met extra voorstellen komt.
Daarmee accepteerden ze dat er in 2013 met de beperkte kaders die het college had voorgesteld wordt gewerkt en we volgend jaar niet extra gaan reserveren om de financiële risico's te beperken. 

Een motie van de ChristenUnie waarin aan het college werd gevraagd om in het 1e kwartaal met aanvullende maatregelen te komen om zo in 2013 toch nog extra financiële ruimte te creëren kreeg de steun van de hele oppositie maar de college partijen gaven weer niet thuis.

Nu moeten we in 2013 voor de begroting van 2014 (verkiezingsjaar...) naar verwachting drastische maatregelen gaan accepteren, terwijl we al in 2013 een voorzet hadden kunnen nemen. Er gaat een kostbaar jaar verloren...

Kater

Het leek er soms op dat het realiseren van extra koopzondagen (motie van PvdA en D66) afgelopen zaterdag belangrijker was dan het aanpakken van de financiële situatie.

Stuitend was het dat vanuit sommige collegepartijen richting de oppositie werd opgemerkt dat ze dan maar met concrete ideeën moesten komen, terwijl de ChristenUnie in september nota bene 14 punten had aangedragen en - zoals al opgemerkt - de college partijen toen niets hebben meegegeven. Ook SGP, GBG en Trots hebben overigens in september enkele handvatten aangereikt.

Door het verwerpen van onze motie viel voor de ChristenUnie de steun voor de begroting weg en hebben we voor het eerst tegen een begroting gestemd. We zijn daar niet trots op, maar zagen geen andere uitweg.
Het moet financieel echt anders in Gouda, want als het zo doorgaat stevenen we rechtstreeks af op een een artikel 12 status en dat zou heel slecht zijn voor onze stad!

maandag 5 november 2012

Ik heb stroom nodig!



Onlangs was een kennis van mij winnaar van een elektrische auto: de Citroën C-zero.
Hij rijdt nu met veel plezier met deze auto, die zeer voordelig in gebruik is: hij rijdt bijvoorbeeld voor slecht € 2,50 aan elektriciteit van Gouda naar Soest. 
Een probleem is echter het opladen van deze auto, maar er is een oplossing!

Laadpaal

Het opladen van een dergelijke auto is een serieus issue. Het bereik is namelijk beperkt en je moet de auto dus heel regelmatig opladen. Het liefst natuurlijk bij een laadpaal. Die kon je tot voor kort aanvragen via e-laad.nl. Onlangs heeft deze stichting echter besloten om geen nieuwe aanvragen meer in behandeling te nemen. Gouda schijnt nog op 4 plaatsen een laadpunt te mogen laten plaatsen, maar die locaties moeten dan wel aan diverse voorwaarden voldoen, zodat er zoveel mogelijk gebruik van wordt gemaakt.

Zelf opladen aan huis

Wellicht zijn er ook mogelijkheden om op andere wijze een laadpaal te realiseren, maar eigenlijk kan het veel eenvoudiger en dat is opladen bij je eigen woning door het plaatsen van een stopcontact. Je moet dan wel een parkeervoorziening in de buurt van de woning hebben.
De kennis van mij heeft inderdaad een parkeervoorziening (3 parkeerplaatsen) bij zijn woning en laadt daar nu 's-nachts zijn auto.
Zelf regelen is overigens ook wat goedkoper. Hij is nu 19 cent per kWh kwijt en als hij een laadpaal gebruikt kost dat 25 cent per kWh en € 7,- per maand voor een laadpas. Daarnaast heeft hij dan ook een kabel nodig die € 500,- kost. Voor de gemeente is dit alternatief zonder meer aantrekkelijker, omdat ze dan minder in laadpalen hoeft te investeren.



Eigen parkeerplek

Probleem is dat de parkeerplaats bij zijn woning niet altijd beschikbaar is en dan heeft hij direct een probleem. Want als hij niet kan opladen kan hij ook geen gebruik maken van zijn auto.
De gemeente Gouda moet blij zijn als mensen besluiten elektrisch te gaan rijden en daarom stel ik voor om inwoners die een dergelijke auto rijden en een parkeervoorziening in de nabijheid van hun woning hebben een eigen parkeerplaats te geven, die bijvoorbeeld van 17.00 - 9.00 uur gereserveerd is.
Op deze wijze stimuleren we het gebruik maken van elektrische auto's en dat is in het kader van de ambitie om een CO2 neutrale stad te worden een goede zaak!

De ChristenUnie zal wethouder Ruwhof hier concreet om verzoeken en we rekenen op een positief besluit!