Deze week is er vanuit de gemeenteraad niets te melden, daar de onderhandelingen over een nieuw te vormen college achter gesloten deuren plaatsvinden.
Vandaag ben ik naar de BestuurdersDag van de ChristenUnie geweest en het is goed om nieuwe en vertrouwde gezichten van bestuurders te zien.
André Rouvoet hield een inspirerende toespraak en hij typeerde de ChristenUnie als een partij met realistische ambities. We hebben ons verkiezingsprogramma niet toegeschreven naar regeringsverantwoordelijkheid, maar het is voluit een ChristenUnie geluid. We hebben een eigen verhaal en eigen zelfstandige positie in het politieke spectrum.
Kamerlid Cynthia Ortega-Martijn ging met ons een discussie aan over de integratie nota die de ChristenUnie momenteel aan het schrijven is.
In het gesprek met elkaar kwamen een aantal zaken naar voren:
De ChristenUnie wil met dit dossier duidelijk een ander geluid laten horen. Bij inburgering en integratie moeten we gaan spreken over burgerschapsvorming.
Het gaat erom dat de mensen die hier integreren zich thuis voelen in een nieuw thuisland. Daarbij hebben ze echter wel ruimte nodig, net als bij ritsen in het verkeer. Je moet elkaar ertussen laten. De ontvangende samenleving heeft daarin dus een taak, waarbij natuurlijk het ook zo is dat de nieuwkomer een eigen verantwoordelijkheid heeft.
Dat er in de samenleving nogal spanningen in dat proces ontstaan komt o.a. omdat ons eigen "huis en spelregels" vaak niet of onvoldoende duidelijk zijn. We zullen daar heel helder over moeten zijn.
Verder zal er na de inburgeringscursus, die heel erg cognitief is ingericht, meer aandacht voor een follow-up moeten zijn, zodat het meer beklijft.
Het hele proces van inburgering moet ook niet worden beleefd als een "plicht", maar als een "recht". Je hebt het recht om een burger van deze samenleving te mogen worden. Dat genereert veel meer energie en het leren van de Nederlandse taal zal dan als noodzakelijk vehikel worden gezien om dromen te realiseren.
We stonden ook stil bij de wijken. Een hoge concentratie van kansarme burgers bevestigt mensen in hun rolmodel en het geeft minder stimulans om je anders te (gaan) gedragen. Het bevorderen van een gevarieerd woningaanbod en daarmee waarschijnlijk het verminderen van een eenzijdige opbouw van de wijk zal het samenleven bevorderen. Deze aanpak moet echter geen doel in zichzelf zijn, maar vormt een onderdeel van het totale beleid.
Ik ben benieuwd wat er uiteindelijk in de nota zal staan, maar de bespreking van vandaag levert vast veel bruikbare handvatten op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten