maandag 21 maart 2011
“ChristenUnie gelooft niet meer in groei”
Vorige week stond bovenstaande kop in het Reformatorisch Dagblad. De krant baseert zich daarbij op een eigen onderzoek, waaruit zou blijken dat 54% van de fractievoorzitters van de ChristenUnie van mening is dat de ChristenUnie in het gunstigste geval zal stabiliseren of dat haar aanhang verder slinkt.
Nog afgezien van het feit of dit onderzoek voldoende representatief is, vind ik het een weinig vruchtbaar uitgangspunt om zo naar de ChristenUnie te kijken.
Op het bestuurderscongres het afgelopen weekend ervoer ik een grote mate van eensgezindheid en hebben we met elkaar teruggeblikt en ons ook weer laten bepalen waarvoor we staan: christelijke politiek!
De directeur van het partijbureau van de ChristenUnie, Menno van Hulst, schreef in dezelfde krant op 12 maart het heel treffend: "De ChristenUnie is een partij van biddende, denkende en werkende christenen. Een partij die haar inspiratie en uitgangspunten uit de Bijbel haalt."
Voor mijzelf is daarbij wel de vraag hoe we dit vorm geven. Het moet gaan op een manier die de kiezers meer aanspreekt dan de afgelopen verkiezingen het geval is geweest.
Zelf word ik geïnspireerd door Lenie ’t Hart van de zeehondencrèche als het om een vertaalslag gaat. Zij is een vrouw die helemaal voor haar doel gaat, waarbij ze niet schuwt om mensen op een heel directe manier te benaderen. Ze is helder en eenduidig in haar boodschap en iedereen weet direct waarvoor ze staat.
Natuurlijk heeft ze ook haar tekortkomingen, maar het is naar mijn mening heel belangrijk dat de ChristenUnie leden heeft, die - net als zij - overtuigd zijn van de missie en daar ook helemaal voor gaan als ambassadeurs en daarbij ook investeren in hun netwerk.
De partij zal daarvoor dicht bij haar leden moeten staan. Op dit moment is de partij echter veel te veel een kaderpartij (geworden). Ze zal echter een partij moeten worden die de leden en (potentiële) kiezers weer inspireert door een aansprekende boodschap uit te dragen, passend bij de tijd waarin we leven.
Daarbij zal ook aandacht moeten krijgen dat steeds meer christenen het niet meer vanzelfsprekend vinden om op een christelijke partij te stemmen.
De komende periode lijkt het me noodzakelijk dat de lokale besturen actief in contact treden met de leden en hen bevragen wat hen motiveert en hoe ze op dit moment tegen de ChristenUnie aankijken en zullen er handvatten aangereikt moeten worden hoe de lokale kiesverenigingen dit op een goede manier handen en voeten kunnen geven.
De ChristenUnie is een partij met een missie en kan absoluut weer groeien, maar dan zal wel iedereen die de partij een warm hart toedraagt zich daarvoor moeten inzetten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
4 opmerkingen:
met een slogan als bij de laatste verkiezingen geloof ik er ook niet in. "Uit overtuiging" is een van de slechtste slogans die ik ooit van een politieke partij gezien heb. Iedere politieke beweging doet haar ding uit overtuiging. Dat is dus bepaald niet onderscheidend. Laten we als CU-ers gewoon zeggen waar we voor staan: Groen, Geloof en Goed doen.
Toch denk ik dat de constatering van geen groei meer voor de CU een juiste is. Christenen vormen nu eenmaal geen groeiend deel van de samenleving en alleen een charismatisch politicus kan de negatieve trend tijdelijk doorbreken.
Overigens, het onduidelijke standpunt van de CU in de Tweede Kamer, maakt haar ook niet populair bij de wat meer christen-conservatieve kiezer. Als Lenie 't Hart inspiratiebron is vanwege haar eenduidige passie, moet je toch de tweeslachtigheid van de CU aan de kaak stellen. Zijn ze nu voor of tegen dit kabinet; zijn ze nu voor of tegen deelname aan acties tegen Libie; zijn ze nu links of rechts?
Kortom, het pragmatisme van de CU zal een reden voor stemmenverlies zijn.
En tenslotte is het minder sterke optreden van de CU-bewindslieden ook een verklaring voor de afname van de kiezersgunst.
Overigens ben ik van mening dat alledrie de politieke partijen één front moeten vormen en éen partij moeten worden, desnoods met vleugels.
Bert Wiltink
IJzersterk verhaal.
Ambassadeurs en meedenkers activeren. Het lijkt mij een van de sleutels.
Het zorgt voor de (voor een partij als de CU) noodzakelijke contacten, feedback en input.
Geeft de plaatselijke fractie meer profiel, motivatie, optimisme (blik gericht op groei en vooruitzien?!).
Kan ook leiden tot een kansrijke wisselwerking; plaatselijke politici krijgen ondersteuning, verdieping, kaders, achtergrondinformatie (meer CU profiel in den lande); landelijke politici blijven voldoende in contact met belangrijke kiezersgroepen (maakt een herkenbare koers ).
En verder...stop met gebruik van vervuilde en/of beladen termen. Zoals 'sociaal' en 'groen'. Die termen zijn van andere partijen, en dan moet je er van afblijven...tenminste, als we een eigen helder profiel willen hebben. Aan belangrijke kiezersgroepen van de CU, en voor 'externen' (journalisten, andere partijen) krijg je met het gebruik van deze termen de eigen CU koers niet meer uitgelegd.
Beide benen (de linker en rechter) stevig op de grond. Kracht, niet primair gericht op macht.
Goed stuk. Dus aan de slag.
Een reactie posten