Vrijdag 29 april was de grote dag voor Prins William en HKH prinses Catherine, hertogin van Cambridge, gravin van Strathearn en barones Carrickfergus (oftewel: Kate Middleton).
Maar ook in Nederland was er een opvallende gebeurtenis: André Rouvoet deelde mee dat hij als fractievoorzitter en politiek leider van de ChristenUnie de Haagse politiek gaat verlaten.
Hij heeft het stokje overgedragen aan Arie Slob.
Ofschoon ik wel had verwacht dat André tussentijds zou terug treden, kwam het moment voor mij wel onverwacht, al snap ik de timing goed.
Na 5.000 dagen in de Tweede Kamer (17 jaar) was het genoeg.
André typeerde deze periode als volgt: "Ik heb vreugde meegemaakt en teleurstellingen gekend; nederlagen geproefd en overwinningen gesmaakt. We hebben zetels gewonnen én zetels verloren. Ik ken de ervaring van vruchteloze oppositie in de marge van het politieke krachtenveld én de sensatie van een positie in het hart van de politiek (regeringsdeelname, tk), waarbij je belangrijke politieke doelstellingen zomaar kunt realiseren."
Over de regeringsdeelname zei hij: "christelijke politiek is geen folklore, beperkt zich niet tot getuigen aan de zijlijn, maar wil en kan verantwoordelijkheid dragen, lokaal, provinciaal en ook nationaal. Ja, het is mogelijk om regerend te getuigen en getuigend te regeren! Ik ben er intens dankbaar voor en ook wel een beetje trots op."
Op de persconferentie gaf André drie redenen aan voor zijn terugtreden:
1. Twijfel of het heilig vuur er nog wel is
2. De huidige discussie over koers, profiel en positie van de ChristenUnie
3. Meer ruimte voor andere zaken die ook belangrijk zijn
Welbeschouwd heeft André een goed moment gekozen om nu te stoppen. Op 14 mei wordt het evaluatierapport over de Tweede Kamerverkiezingen besproken op het Unie- en Ledencongres en dan is het goed dat hij (als politiek leider) met zijn vele verdiensten maar ook als mede verantwoordelijke, zelf geen onderwerp van discussie wordt.
Arie Slob zal nu deze discussie leiden en kan dat vanuit zijn nieuwe rol onbevangen doen en dat zal de partij helpen om met veel élan verder te bouwen aan haar toekomst.
Interessant punt is nog het al dan niet linkse karakter van de ChristenUnie. In de media wordt André Rouvoet daar nadrukkelijk mee geassocieerd, maar het is de vraag of dat dit terecht is.
Zijn niet aflatende inzet voor o.a. de zwakkeren, rentmeesterschap, maar ook het gezin, zijn focus op christelijke waarden en normen, beschermwaardigheid van het leven en inzet voor een goed veiligheids- en integratiebeleid, kan je toch niet als typisch links positioneren, al worden er thema´s met linkse partijen gedeeld, maar dat geldt ook met rechts.
Het echte issue is m.i. dat de ChristenUnie beter zal moeten kiezen met welke issues ze zich wil profileren en op welke wijze en ze zich voortdurend moet blijven afvragen wat de (potentiële) kiezer aanspreekt.
Kies aansprekende thema´s en vertaal die op actuele, eigentijdse wijze.
De ChristenUnie gaat weer verder en ik heb respect voor het feit dat André heeft besloten om nu te vertrekken en uiteraard voor alles wat hij heeft gedaan voor de partij en als minister voor Jeugd en Gezin. Chapeau!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten