zaterdag 26 november 2011

Probleemjongeren onder permanent toezicht



Deze week werd ik via een twitterbericht geattendeerd op een weblog bijdrage van Martien Kuitenbrouwer, stadsdeelvoorzitter van Stadsdeel West in Amsterdam.

Zij geeft een helder beeld van de problematiek rond een harde kern van gezinnen die op geen enkele wijze in het gareel wil komen en daarom volgens haar maar onder permanent ondertoezichtstelling moet worden gesteld, misschien wel een leven lang. Het zijn harde woorden, maar ik kan me er wel in vinden.

Het is frappant hoeveel energie zo’n groep de maatschappij kost. Allerlei middelen en instanties worden ingezet om deze groep te benaderen of in toom te houden, maar het is in de praktijk bepaald niet eenvoudig en het lijkt soms dweilen met de kraan open.

In Amsterdam, maar ook in Gouda, doen we heel veel om gezinnen (met jongeren die overlast veroorzaken) op het goede pad te houden of weer te brengen: opvoedcursussen, straatcoaches, gezinsmanagers, stadsmarinier, camera’s en allerlei andere vormen van hulpverlening.

In Gouda zie je dat deze aanpak door een goede coördinatie vanuit het Veiligheidshuis en specifieke bevoegdheden voor de Stadsmarinier redelijk succesvol is.

Maar Kuitenbrouwer constateert terecht dat “bij een kleine, hardnekkige groep haalt het niets uit. Hun terreur gaat door. Bewoners begrijpen daar niets van. Langzamerhand ontstaat een gevoel van meldmoeheid en angst. Mensen die melding durven te maken van de intimidaties en erger, kunnen zelf rekenen op grof geweld. De daders blijven op straat rondlopen, en mensen stoppen met melden.”
Voor deze specifieke groep zet Kuitenbrouwer in ultieme gevallen in op een harde aanpak: “We nemen afscheid van veel van de huidige hulpverlening, waarbij we - met de beste bedoelingen- deze hardnekkige probleemgezinnen steeds weer een kans geven', zonder dat we ons realiseren dat de zonen de volgende dag hun buren lachend weer de buurt uit pesten, soms aangemoedigd door vader of moeder.”



In Gouda ligt het minder extreem, maar je moet je wel afvragen of je die hardnekkige groep in de greep kunt krijgen via allerlei begeleiding en hulpverlening. In sommige gevallen wordt al het middel van uit huis plaatsing toegepast, maar laten we ook met elkaar concluderen dat soms een volledige ondertoezichtstelling de enige oplossing is als een gezin ergens blijft wonen.
Je neemt dan de regie volledig over, of zoals Kuitenbrouwer opmerkt, je stelt ze onder permanente curatele.

Daarnaast is het ook van belang, stelt Kuitenbrouwer, dat de beste politieagenten worden ingezet in de wijken die de meeste overlast veroorzaken. Ook die mening deel ik met haar, maar ik wil daaraan toevoegen dat ook de rol van wijkagent hierbij heel belangrijk is. Hij kan gezag en vertrouwen goed combineren door heel frequent in de wijk aanwezig te zijn.

Al met al hebben we weer stof tot nadenken met betrekking tot de uitvoering van het veiligheidsbeleid in Gouda.

7 opmerkingen:

Anoniem zei

Goed stuk over probleemjongeren: Er is een categorie opvoedbaren, maar ook een harde kern onopvoedbaren die je moet isoleren van de samenleving.
Zo hebben we dat ook in het onderwijs: Jongeren met wie niets te beginnen is maar dagelijks hele klassen tiranniseren moet je durven verwijderen, desnoods met harde hand. Wel tekenend dat de harde hand zich soms in de cel moet verantwoorden…….

Gert Mallegrom zei

Ik kan me goed vinden in een harde aanpak. Alleen moet je je ook altijd blijven realiseren dat deze jongeren ook ahw slachtoffers zijn van de situatie. Zoals goed voorbeeld goed doet volgen is dat ook met slecht voorbeeld. In deze groep mensen worden, net als in andere groepen, ook doorlopend kinderen geboren die het helaas het slechte voorbeeld krijgen. Daarom moeten we als samenleving ons altijd blijven inspannen om ervoor te zorgen dat er voor hen altijd een mogelijkheid blijft om met hulp van buiten te ontsnappen aan het milieu waarin ze zitten.
Kortom alleen harde aanpak is te makkelijk.

Anoniem zei

Beste Theo,

Je hebt je hier goed inverdiept, mooi verhaal maar je geeft alleen als politieke partij geen hint hoe je dat opgelost zou willen hebben,en waar je je sterk gaat maken, jammer.
Overheid rekent als het gaat om geld vaak simpel af, ik noem dit "flitspalenbeleid" (lezers van jouw blog kunnen er volgens mij meer varianten bedenken en die lees ik dan ook graag), geen uitkering meer, papierprikken je kunt bedenken wat je wilt, maar stop zeker met gesubsidieerde vechtsport opleidingsmogelijkheden die men zou kunnen volgen waar jij toch ook wel voor was.

Groet Klaas

Fred IJspeerd zei

DRINGEND ACHTER DE VOORDEUR

Theo, zelf heb ik goede ervaringen met "dringend achter de voordeur" uit Enschede. Daar wordt het beleid m.b.t. een krachtwijk geformuleerd vanuit de WMO. Voor de krachtwijk zijn er wijkcoaches in het algemeen en een gezinscoach voor "probleemgezinnen". De gezinscoach weet wel dat hij in de keten achter hem (= 25 partijen) een "dwingend adviesrecht" heeft hoe de 25 ketenpartners moeten handelen m.b.t. het probleemgezin.

Dat "dwingende adviesrecht" is vastgelegd in een convenant tussen de 25 partijen.

Nog mooier van "dringend achter de voordeur" is dat in één gebouw en soms zelfs op één kamer de wijkagent, de medewerker jeugdzorg en de vertegenwoordiger van de woningbouwcorporaties zitten.

Ik word warm van "Dringend achter de voordeur" uit Enschede. Bovendien heeft de Universiteit Twente het BMKI-model gemaakt waaruit de volgende financiële voordelen blijken:
1. de inzet van 1 euro levert een maatschappelijk rendement op van 1,40 euro;
2. iedere jongere die een starterskwalificatie haalt, levert 80.000 euro maatschappelijk rendement op.

Ik weet dat op modellen veel is af te dingen, maar het is een wetenschappelijk model dat ook financiële inzichtelijkheid probeert te geven.

Onder bovenstaande randvoorwaarden wordt geprobeerd om zo objectief mogelijk gemeentelijk beleid te formuleren. Zo lang er emotie in dit soort zaken een rol speelt, is goede beleidsvorming gewoon zeer lastig.

De kracht in Enschede is dat de politiek in Enschede al een kleine tien jaar deze lijn heeft ingezet. In Enschede wordt "dringend achter de voordeur" nu zelfs voor de hele stad uitgerold. Dat noem ik in politieke zin regeren over de huidige raadsperiode heen. Dat is in de Goudse gemeenteraad niet het sterkste punt, zoals ik uit jouw eerdere blogs mag constateren.

Als je meer wilt weten, neem dan even contact met mij op. Ik maak je graag deelgenoot van mijn ervaringen en een dagje afreizen met raadsleden en de verantwoordelijke wethouder naar Enschede lijken mij de kosten niet.

Ben van Bommel zei

Als oud- voorzittter van een wijkteam uit slaak ik een zucht van
tijdelijke verlichting.
Destijds heb ik het vuur uit mijn sloffen gelopen omer voor te zorgen dat de bewoners dit probleem zelf zouden oplossen. Na twaalf jaar en veel ellende en kosten later, heb ik daar toch een beetje spijt van.
Ben van Bommel

Anoniem zei

Beste Ben,

Ik snap jouw verhaal niet, Theo kennelijk wel want hij reageer niet????

Theo Krins zei

Dag Ben,

Je schrijft: "Destijds heb ik het vuur uit mijn sloffen gelopen om er voor te zorgen dat de bewoners dit probleem zelf zouden oplossen. Na twaalf jaar en veel ellende en kosten later, heb ik daar toch een beetje spijt van."
Mag ik daaruit afleiden dat je het eens bent met mijn zienswijze?