Probleemjongeren onder permanent toezicht

Deze week werd ik via een twitterbericht geattendeerd op een weblog bijdrage van Martien Kuitenbrouwer, stadsdeelvoorzitter van Stadsdeel West in Amsterdam.

Zij geeft een helder beeld van de problematiek rond een harde kern van gezinnen die op geen enkele wijze in het gareel wil komen en daarom volgens haar maar onder permanent ondertoezichtstelling moet worden gesteld, misschien wel een leven lang. Het zijn harde woorden, maar ik kan me er wel in vinden.

Het is frappant hoeveel energie zo’n groep de maatschappij kost. Allerlei middelen en instanties worden ingezet om deze groep te benaderen of in toom te houden, maar het is in de praktijk bepaald niet eenvoudig en het lijkt soms dweilen met de kraan open.

In Amsterdam, maar ook in Gouda, doen we heel veel om gezinnen (met jongeren die overlast veroorzaken) op het goede pad te houden of weer te brengen: opvoedcursussen, straatcoaches, gezinsmanagers, stadsmarinier, camera’s en allerlei andere vormen van hulpverlening.

In Gouda zie je dat deze aanpak door een goede coördinatie vanuit het Veiligheidshuis en specifieke bevoegdheden voor de Stadsmarinier redelijk succesvol is.

Maar Kuitenbrouwer constateert terecht dat “bij een kleine, hardnekkige groep haalt het niets uit. Hun terreur gaat door. Bewoners begrijpen daar niets van. Langzamerhand ontstaat een gevoel van meldmoeheid en angst. Mensen die melding durven te maken van de intimidaties en erger, kunnen zelf rekenen op grof geweld. De daders blijven op straat rondlopen, en mensen stoppen met melden.”
Voor deze specifieke groep zet Kuitenbrouwer in ultieme gevallen in op een harde aanpak: “We nemen afscheid van veel van de huidige hulpverlening, waarbij we - met de beste bedoelingen- deze hardnekkige probleemgezinnen steeds weer een kans geven', zonder dat we ons realiseren dat de zonen de volgende dag hun buren lachend weer de buurt uit pesten, soms aangemoedigd door vader of moeder.”



In Gouda ligt het minder extreem, maar je moet je wel afvragen of je die hardnekkige groep in de greep kunt krijgen via allerlei begeleiding en hulpverlening. In sommige gevallen wordt al het middel van uit huis plaatsing toegepast, maar laten we ook met elkaar concluderen dat soms een volledige ondertoezichtstelling de enige oplossing is als een gezin ergens blijft wonen.
Je neemt dan de regie volledig over, of zoals Kuitenbrouwer opmerkt, je stelt ze onder permanente curatele.

Daarnaast is het ook van belang, stelt Kuitenbrouwer, dat de beste politieagenten worden ingezet in de wijken die de meeste overlast veroorzaken. Ook die mening deel ik met haar, maar ik wil daaraan toevoegen dat ook de rol van wijkagent hierbij heel belangrijk is. Hij kan gezag en vertrouwen goed combineren door heel frequent in de wijk aanwezig te zijn.

Al met al hebben we weer stof tot nadenken met betrekking tot de uitvoering van het veiligheidsbeleid in Gouda.