Op 23 januari was er op initiatief van de Raad van Kerken in samenwerking met de moslim gemeenschap, wijkteam Oost en andere organisaties een ontmoeting- en gespreksavond tussen allochtone en autochtone Nederlanders.
Aanleiding voor deze avond was onder andere de recente gebeurtenissen in Frankrijk en België.
Ook in Gouda merk je dat er sprake is van een toenemende spanning, onbegrip en onverdraagzaamheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen en het doel van deze avond was om de samenhang te versterken en meer begrip voor elkaar te krijgen.
Met respect heb ik deze avond geluisterd naar de diverse bijdragen al vond ik het een gemis dat er zo eenzijdig werd gefocust op hoop en verdraagzaamheid en alleen de gebeurtenissen in Parijs en Verviers werden genoemd.
Over dit onderwerp is namelijk wel meer te zeggen.
Bang
Ruud Broekhuizen, stadsdichter, hield wederom een indrukwekkend verhaal en ik vermeld hierbij enkele passages:
"Het gaat vanavond over de
wereld die wij onze kinderen willen nalaten.
Over de toekomst. Een toekomst die voor veel mensen na 2001 en de aanval
op de TwinTowers in New York, een angstige toekomst lijkt.
En nu na Parijs en
Verviers zijn mensen misschien nog wel angstiger.
Of dichterbij huis. Sinds
de plannen voor de bouw van een Islamitisch Centrum, of de onlusten in
Oosterwei.
Maar waar zijn we bang
voor?
Waar zijn we bang voor?
Voor die ene gek? Voor die 20 potentiële jihadisten die in Gouda worden
gevolgd?
Wij zijn geen samenleving
waar wij ieders gedachte onder controle hebben. Wij willen geen samenleving
waar iedereen 24 uur per dag in de gaten wordt gehouden. Dat is namelijk een
reactie van angst.
En we moeten niet bang
zijn.
Ik wil niet bang zijn.
Ik zal mijn kind geen
angstig voedsel geven
Niet laten drinken uit een
kraan met haat
Ik zal hem woorden geven
Zodat hij hallo kan zeggen
op straat
Ik zal hem leren kijken
Naar alle doeken, sjawls
en kappels
En zal hem leren luisteren
Door soms gewoon stil te
vallen
Ik zal hem leren proeven
Aan alle kleuren en smaken
Omdat de interesse voor de
ander
Zijn gedachten rijker
maken."
Respect en saamhorigheid
Rachid merkte onder meer op: "We spreken onze oprechte solidariteit en medeleven uit naar de slachtoffers en hun nabestaanden.
Deze aanslag heeft niets te maken met de normen en waarden van onze geloof Islam.
Onze geloof is juist voor meer respect en saamhorigheid.
Lastering van godsdiensten en hun symbolen hebben we altijd verworpen en blijven we verwerpen, waaronder de bespottelijke prenten van de profeet Mohamed.
Zouhair koos voor een meer filosofische inbreng en citeerde Sartre: "Vrijheid en
verantwoordelijkheid gaan hand in hand samen’. Je kunt niet volledig vrij
zonder zonder volledig je verantwoordelijkheid te nemen voor alles en iedereen
om je heen."
Hoop of utopie
Na de inleidingen waren er groepsbesprekingen met als thema "In wat voor wereld willen we dat onze kinderen en kleinkinderen opgroeien en wat kunnen we daar zelf aan doen?"
In mijn gespreksgroep ontstond hierover een boeiend gesprek, waarbij een christin getuigde dat ze niet zo hoopvol is voor deze wereld, maar alles verwacht van het Koninkrijk dat komt wanneer Jezus terugkeert naar deze wereld. Op zo'n moment ervaar je de verschillen in geloofsbeleving, zeker als iemand deze uitspraak duidt als een "utopische gedachte".
Witte tulpen
Agnes Prins had aan het einde van de avond nog een mooi gedicht, waarmee ik deze blog wil eindigen:
Witte tulpen
Een ieder van ons heeft roots, een afkomst
Dichtbij, veraf of verder weg
Een ieder van ons is hier neergestreken
Van oudsher, lang geleden of maar pas
Een ieder van ons heeft hier een plek gevonden
Een luxe, een doorsnee of een sobere
De roots van de tulp liggen in Turkije
De tulp is sinds eind 16de eeuw in Nederland
En is nu onlosmakelijk met ons land verbonden
Witte tulpen als bewijs dat roots veraf
ook kan betekenen dat je hier een plek kunt vinden
Witte tulpen als teken van hoop
dat we de samenhang tussen mensen kunnen laten opbloeien
Witte tulpen als symbool van vrede:
Salaam Aleikum - Vrede met ons!
3 opmerkingen:
Mooi verslag Theo, dank daarvoor.
Dat er ook in Gouda "toenemende spanning, onbegrip en onverdraagzaamheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen" is, vind ik nogal generaliserend. Waaruit blijkt dat dan? Als politicus zou ik niet doen aan zinspelingen. Of dit concreter benoemen.
Beste Anoniem,
De zin waaraan u refereert zijn inleidende woorden van de Raad van Kerken die ze hebben gebruikt op hun uitnodiging.
Bedankt voor dit mooie verslag
Een reactie posten