Mohammed naar Den-Haag!

Op 12 september 2012 hebben we een historische dag beleefd. Nog nooit haalde de VVD zoveel zetels in het parlement en niemand had verwacht dat deze partij en de PvdA zoveel zetels in de wacht zouden slepen.

Toen ik rond 21.00 uur de eerste prognose zag kon ik mijn ogen niet geloven. Wat een slagveld. Twee reuzen en daarna heel lang niets. Vervolgens enkele partijen met tussen de 12 en 15 zetels en tenslotte nog wat partijen met minder dan 10 zetels.

Ik realiseerde me meteen dat voor collega raadslid Mohammed Mohandis (PvdA, nummer 33 op de landelijke lijst) een droom werkelijkheid ging worden. Al jarenlang is hij actief in de politiek en kreeg landelijke bekendheid toen hij voorzitter was van de Jonge Socialisten. Hij werd genomineerd voor de  TANS Talents Award (2010) en Jong raadslid van het Jaar (2007 en 2008). Ook in Gouda heeft hij zich gemanifesteerd, al was dat vooral buiten de raad.
Hij kan nu de komende jaren zijn talenten gaan inzetten in de Tweede Kamer en ik wens hem daarbij veel succes!

Ik baalde ervan dat de ChristenUnie opnieuw op verlies stond en genoegen dreigde te moeten nemen met 4 zetels. Ik was daarom erg opgelucht toen net na middernacht de partij weer op 5 zetels stond en dat ook heeft vast weten te houden.
In Gouda zijn we heel licht gegroeid en het mooi om te constateren dat we in Gouda een trouwe achterban hebben.

Voor de SGP was het feest en de jarige Kees van der Staaij kreeg een prachtig verjaardagscadeau, doordat ze er een derde zetel bij hebben gekregen.

Ik ben dankbaar dat de ChristenUnie en de SGP samen nu 8 zetels in het parlement hebben. Ofschoon we als christenen het niet zoeken in de macht van het getal, is het toch fijn om het werk met meer mensen te kunnen te doen en bij stemmingen in de Tweede Kamer ook beter het verschil kunnen maken.


Voor het CDA waren de druiven zuur. Het verwachte verlies kwam er daadwerkelijk en het zal voor deze partij erg wennen zijn om met zo’n kleine fractie te moeten verder gaan. Het zal nog een hele uitdaging worden voor deze partij om de kiezers terug te winnen. Ze zal wat mij betreft dan toch een meer helder profiel moeten gaan krijgen.

Het wordt nu een spannende tijd rond de formatie en er zal de komende tijd naar verwachting veel radiostilte in acht worden genomen.

Helaas heeft een meerderheid in de Tweede Kamer besloten de koningin geen rol meer te geven en daarom hebben de fractievoorzitters nu zelf besloten dat Henk Kamp (VVD) als verkenner gaat optreden om te peilen wat er bij de verschillende partijen leeft.

Over een week brengt hij daarover verslag uit en dan zal er naar verwachting een informateur worden benoemd. Het ligt in de lijn van de verwachting dat er wordt aangestuurd op een kabinet van VVD en PvdA, aangevuld met één of twee andere partijen, om ook in de Eerste Kamer een meerderheid te hebben.

Het meest logisch kabinet is naar mijn mening: VVD – PvdA – CDA. Het CDA ligt namelijk bij beide andere fracties goed, is een echte bestuurderspartij en kan het nodige masseerwerk verrichten tussen de twee andere partijen.

We mogen hopen dat we een kabinet krijgen die de belangen van ons land op een goede wijze zal behartigen en ook oog zal hebben voor wat er leeft in de volle breedte van onze samenleving.

Christelijke partijen niet afschaffen!

Onlangs baarde de bekende dominee Paul Visser uit Amsterdam opzien door in een column te schrijven dat wat hem betreft de christelijke partijen mogen worden afgeschaft.

Hij heeft (gelukkig) wel veel waardering voor politici als Van der Staaij (SGP), Slob (ChristenUnie) en Van Haersma Buma (CDA), vanwege hun gedrevenheid en onverschrokkenheid.
Waarom dan die stellingname?

Christelijke partijen afschaffen?

Paul Visser vindt dat nu de christelijke politieke partijen in de minderheid zijn, het de ellende is dat hun optreden naar zijn mening een omgekeerd effect heeft.
"Juist als een christelijke partij haar punten op tafel legt, worden anderen extra alert. En zodra zij maar ruiken dat er een christelijk luchtje aan zit, het iets van doen heeft met de Bijbel, worden ze argwanend. Alles mag, behalve christelijk. (...)
Met het inmiddels beruchte, maar vaak onjuist geïnterpreteerde adagium van 'scheiding tussen kerk en staat' wordt ingebrachte items al bij voorbaat af geserveerd.:
De weerzin krijgt soms zelfs de geur van 'over mijn lijk'. Gevolg: als christelijke partijen punten inbrengen vanuit het christelijke gedachtengoed worden er krachten losgemaakt die leiden tot tegengestelde ontwikkelingen. Dat is de ellende."

Geen hak willen zetten

Deze opstelling van Paul Visser maakte in (christelijk) Nederland het nodige los en dat leidde er al snel toe dat hij in een naschrift aangeeft dat het allerminst zijn bedoeling was om de huidige christelijke partijen een hak te zetten, maar juist te pleiten voor een zo adequaat mogelijke inbreng van de christelijke politiek in een steeds verder seculariserende samenleving.

Krachtig ander geluid

Senator Roel Kuiper (ChristenUnie) kwam al snel met een reactie op de column en bevestigt dat een christelijk geluid een tegengeluid oproept, maar dat dit niet specifiek op christenen is gericht. Dat zie je veel breder in de politiek.

Juist de afgelopen jaren heeft de ChristenUnie overigens (en ook de SGP) laten zien dat ze het regeringsbeleid hebben kunnen beïnvloeden en huidig kamerlid Esmeé Wiegman is uitgegroeid tot het kamerlid met de meeste aangenomen moties!
Er zijn voor christelijke partijen (lokaal, provinciaal, landelijk en Europees) gelukkig volop mogelijkheden en er is daarom geen enkele reden om te somberen.

Opgaan in algemene partijen?

Je zou kunnen overwegen om te streven naar een aantal algemene partijen en vanuit die partijen je als christen te manifesteren. Tijdens een gesprek over de toekomst van de christelijke politiek (Westerkerk, Gouda) kwam dit deze week ook aan de orde.
Deze keuze betekent echter naar mijn mening een enorme miskenning van de kracht van het huidige stelsel met prima mogelijkheden voor christelijke partijen. Het betekent ook dat een herkenbaar christelijk geluid zal verdwijnen.

Jaloers

Roel Kuiper zegt terecht dat we moeten beseffen dat christenen in het buitenland vaak jaloers zijn op de mogelijkheden die we hebben in Nederland.
Christenen kunnen vanuit hun overtuiging participeren in een christelijke partij, die zich inzet voor godsdienstvrijheid, sociaal kwetsbaren, gezonde overheidsfinanciën, goed beheer van de schepping enz.

Christelijke partijen handhaven!

Geen enkele reden dus om de christelijke partijen af te schaffen, integendeel! Laten we dankbaar zijn dat in Nederland er diverse mogelijkheden zijn om vanuit een specifieke overtuiging politiek te bedrijven; dat maakt onze democratie alleen maar sterker en verhoogt haar legitimiteit.

Iedere 6 jaar verkiezingen

Op dit moment gaan we iedere vier jaar naar de stembus voor de lokale en provinciale verkiezingen en ongeveer iedere twee jaar voor de Twee Kamerverkiezingen (....).
Aan al deze verkiezingen gaan tijdrovende en - voor de politieke partijen -  kostbare campagnes vooraf.

Kostbare campagnes

De campagnes verlopen steeds meer via de (moderne) media en zijn bedoeld om de kiezers te verleiden om vooral op een bepaald iemand te stemmen, want de partij en het verkiezingsprogramma boeien maar weinig (potentiële) kiezers.
Dat merk je ook bij Kieswijzer. Als er op basis van inhoud een bepaalde partij naar voren komt, is men dikwijls heel verrast en kiest uiteindelijk toch voor iemand die aanspreekt.

Je merkt bij die campagnes dat het steeds moeilijker wordt om kiezers te boeien voor een breed scala aan thema's. Meestal is er een hype rond één of twee thema's en die bepalen dan het verloop van de campagne en de uiteindelijke verkiezingsuitslag.

Als ik uitga van een stabiele situatie, dan heeft een kabinet of college vervolgens 4 jaar de tijd om beleid uit te voeren en dat betekent in de praktijk dat er aan het begin de nodige inwerktijd nodig is. Vanaf het 2e jaar komt het bestuur op stoom, maar dat stopt al weer in de loop van het 3e jaar, aangezien er dan gecalculeerd wordt wat een mogelijk besluit kan betekenen voor de verkiezingsuitslag.

Slechts 1,5 jaar effectief

Door iedere vier jaar het verkiezingscircus op te tuigen heb je eigenlijk maar een periode van zo'n 1,5 tot 2 jaar een daadkrachtig bestuur, als die al daadkrachtig is....

Zittingsduur naar 6 jaar

Ik pleit daarom voor een verlenging van de zittingsduur naar 6 jaar, zodat er meer ruimte komt voor een stevig beleid en er minder kostbare campagnes nodig zijn.

Er komt dan ook meer terecht van langjarige visies (die nu nogal eens onderweg (deels) sneuvelen omdat ze langer lopen dan de zittingsduur van het kabinet of college) en het zal hopelijk ook de 'waan van dag' meer naar de achtergrond dringen en dus de 'hype cultuur' wat doen afkoelen.

Zeker in deze economisch barre tijden is het meer dan ooit noodzakelijk dat er een bestuur is die echt een klus kan uitvoeren en dat red je met een interval van (maximaal...) vier jaar in de praktijk nauwelijks en dat draagt ook niet bij aan het vertrouwen in de politiek.

Als er meer tijd is om het beleid uit te zetten, zal dat bijdragen in het vertrouwen in de politiek (omdat het voor de burgers beter te volgen is) en kosten besparen, daar een ingezette koers langer kan worden vastgehouden.

Verantwoordelijkheid

Als een bestuur meer de tijd krijgt komt het ook steeds meer aan op inhoud, al vraagt het ook een stuk verantwoordelijkheidsgevoel van de politici.
Vooral in de landelijke politiek leeft de laatste jaren wel erg de cultuur om tussentijds de stekker eruit te trekken, waar door ons land behoorlijk  wordt lam gelegd. Ik kan me daarbij niet aan de indruk onttrekken dat bij diverse politieke partijen electorale motieven zwaarder wegen dan het landsbelang....

Résumerend: er is best wat af te dingen op een zittingsduur van 6 jaar (bij een slecht bestuur ben je langer de klos), maar de voordelen wegen wat mij betreft zwaarder.

Bewoners zijn het zat!

Na het Groenboek van de ChristenUnie in 2010 leek het beter te gaan met het (groen)onderhoud in Gouda, maar er bereiken me nu weer signalen dat het niet overal naar wens gaat.

P.C. Hooftstraat
In deze blog wil ik aandacht besteden aan het parkje in de P.C. Hooftstraat en de Bosweg in de wijk Korte Akkeren.
Dit kleine stukje groen wordt door de bewoners gekoesterd, maar de gemeente en Cyclus denken hier anders over, want het gaat om een behoorlijk verwaarloosd stukje natuur!
Ook de veiligheid is in deze buurt in het geding, maar daarover in een andere blog meer.

Lelijkste gebouw
De aanblik wordt o.a. verpest door een rioolgemaal met noodpompen en een verwaarloosde trap achter dit gebouw. Bijkomend punt is dat de noodpompen aanvankelijk volgens de omwonenden nogal wat geluidsoverlast veroorzaakten en dat dit na lang aandringen van hen op nogal primitieve (maar wel effectieve...) wijze is opgelost door rubbers onder de containers met pompen en.... een stel extra containers te plaatsen. Het foeilelijke gebouw en de staat van onderhoud levert in ieder geval één prijs op: lelijkste gebouw van Korte Akkeren...
Het mooiste zou zijn als dit gemaal kan verdwijnen, maar aan de buitenzijde het zicht verbeteren is wel het minste wat er moet gebeuren.

Hondenpoep
Het parkje - dat op zichzelf een leuke speelplek kan zijn - is niet vrij van uitwerpselen van honden en volgens de bewoners wordt er niet gehandhaafd. Er staat niet eens een bord. Wellicht wordt het stilzwijgend beschouwd als een uitlaatplek, maar daarmee ontneem je de buurt wel een speelplek en het komt de kwaliteit van het stukje groen niet ten goede.

Verwaarlozing
Het onkruid groeit rond het rioolgemaal welig en ook verder ziet het groen in het parkje er onverzorgd uit. Het geeft zelfs een onveilig gevoel. Tijd voor een grondige maaibeurt en een toezegging dat het regelmatig gaat worden onderhouden!
Door de verwaarloosde omgeving met weinig tot geen sociale controle is het ook een hangplek voor jongeren die vervolgens behoorlijk wat zwerfvuil achterlaten.

Als dit stukje groen wordt aangepakt is het raadzaam om een alcohol verbod van kracht te laten zijn en een bordje te plaatsen met "huisregels".

Het is jammer dat iedere keer weer moet worden vastgesteld dat we niet altijd zorgvuldig omgaan met ons groen, wat toch al zo spaarzaam is. Als we trots zijn op onze stad laten we dit toch niet gebeuren?