maandag 3 maart 2025

Omarm de vrijheid


Omarm de vrijheid. Vrijheid moet je niet loslaten!

Op 3 maart stond de Gemeente Gouda, samen met de Oekraïense gemeenschap in Gouda in een goedgevulde zaal in de De Goudse Schouwburg, stil bij drie jaar oorlog in Oekraïne. Burgemeester Pieter Verhoeve sprak indringend over de situatie in dat land en gaf pakkend mee: "Door lief te doen vonnissen we de haat."

Voormalig stadsdichter Ruud Broekhuizen declameerde een gedicht met de titel: "Ik ben". Hieronder plaats ik - met zijn toestemming - integraal dat gedicht.

Gastspreker was oud-voetballer Evgeniy Levchenko, die geboren is in de Oekraïne. Hij nam ons mee in wat de gemeenschap daar door moet maken en hoe ingewikkeld het huidige wereldgebeuren is.

Fotograaf Niels de Kemp presenteerde zijn boek "Hoop" met foto's en verhalen van mensen uit de Oekraïne. De verhalen laten je niet onberoerd....
Een aantal foto's met verhalen was op deze avond te zien op een expositie in de Schouwburg.

Het Kamerorkest Midden Holland zorgde voor de muzikale omlijsting en zorgde voor en kippenvel moment toen ze het volkslied van de Oekraïne speelde.

Evgeniy Levchenko vatte de avond denk ik goed samen met zijn uitspraak:
"Omarm de vrijheid! Vrijheid moet je niet loslaten! Vecht voor je vrijheid!"


IK BEN

Het vandaag.

Dat morgen geen toekomst gunt

Naar de maan als enig lichtpunt wijst

Waar we anders naartoe zullen gaan

Reizigers in een doolhof van ergernis en rancune

En een tribune vol met heimwee

Plan B staat voor beschuldigen

De onschuldigen de uitgang wijzen

Met een welkomswens van weggewaaide slingers

En doorgeprikte ballonnen

Het feest is begonnen zonder mij.

 

IK BEN

De gemakzucht.

Waarmee we zetels uitdelen aan dienaren

Die het nare verleden strelen als minnaren 

Van de uitsluiting

Omvolking verpakken als geografische uitdaging

De regenboog als een stuitligging van het water 

Dat de linkse zon verwacht

Niemand heeft bedacht 

zijn hand uit te steken bij het afslaan

naar een land zonder mij

 

IK BEN 

De oplossing.

Dat applaus krijgt van de achteloze 

Die denkt dat elke loze belofte een betere toekomst is

De andere mening het aller domste is

Door gewoon niet te luisteren 

Naar het fluisteren van de wet

Die in nood gebroken aan de kant is gezet

Het recht spreekt slechts met schorre stem

Verloren in meningen op Instagram

In het logaritme zonder mij

 

IK BEN

De ontmenselijking

Die spiegels heeft gedraaid 

zodat elke eigen blik verwaait in eigen gelijk

Ongelijk ligt verscholen in platgepuinde scholen

Waar de vijand een lesje krijgt in haatzucht.

Haatkwadraat is een priemgetal

Alleen maar deelbaar door zichzelf - op te heffen

Te beseffen dat elk kind het product van liefde is

Waaruit je zelf bent ontstaan

En geluk deelbaar is

Niet elk leed heelbaar is

In een leven zonder mij

 

IK BEN

Het drijfzand.

Met paniek beneden, en hoop van boven

Geloven in passsanten 

die hun handen in de mijne leggen

En zeggen dat geloof oneindig is, 

de bevrijding is van vragen 

waarop de antwoorden niet de woorden zijn

Maar het ongezegde, het niet opgelegde

Juist de verlegde grenzen zijn, de wens kan zijn

Om de bodem te voelen als de adem stokt

In het zakken zonder mij

 

IK BEN

De compassie.

Voor mensen die met passie hopen

bidden, delen

zonder vooroordelen vooraan staan

klappen krijgen zonder terug te slaan

Barmhartigheid voelen, en vergeven

en genade kunnen geven aan elk woord

dat ongenadig het hart doorboort

en die achteloos opzij zet

in een gesprek zonder mij

 

 

IK BEN

De zoektocht.

Naar alles wat hartvochtig in de krochten

Van het grofvuil is gegooid

Voltooid Vergeten Tijd

Niemand die nog omkijkt 

Of gisteren nog een beetje lijkt

Op vandaag. 

Zoekend overnacht

Met die een vraag

BEN

IK

NOG

de liefde

waar iemand op wacht ?





















hashtagvrijheid hashtagoorlog hashtagOekraïne hashtaghoop

dinsdag 4 februari 2025

De Waakhond van Gouda (1.000e blog)



met Chris Bellekom in Museum Gouda


De Waakhond van Gouda

 

Dit hier is de duizendste blog van Theo Krins. Theo is alleen niet de schrijver. Dit keer heeft hij het uitbesteed aan iemand anders. Laat ik allereerst beginnen met: Duizendmaal dank!

 

Iedere stad heeft van die mensen die je geruststellen. Theo is voor mij zo iemand. Ooit in een grijs verleden schreef ik een gedicht waarin de zin stond "Alles is in orde/ zolang ik nog heilsoldaten zie / en nonnen / Weet ik dat alles in orde is.", maar zoals ik al zei, dat was in een grijs verleden. Nonnen zijn uit het straatbeeld verdwenen en heel soms zie je sporadisch nog een heilsoldaat, maar het gevoel dat alles in orde is, dat gevoel is gebleven. Er zijn mensen in Gouda die die rol hebben overgenomen. Mensen die ik nu voorbij zie komen en dan weet ik dat het wel goed zit in de wereld.

 

Uiteraard weet ik dat Gouda niet 'de wereld' is, maar je moet je bedenken dat je wereld vooral bestaat uit de straten waar je dagelijks doorheen fietst en de zaken om je heen die je direct kan beïnvloeden, je directe familie, je kennissen, je vrienden. Natuurlijk is 'de wereld' vele male groter, maar ik hoop altijd dat iedere stad mensen heeft die er intens van houden.

 

Even terug naar die mensen die voor mijn gevoel de rol hebben overgenomen van de dichterlijke nonnen en heilsoldaten. Wandelend door Gouda zijn dat in ieder geval de winkeliers en de middenstanders die het straatbeeld vertrouwd en standvastig maken. De gezichten die er altijd zijn als je er heen gaat. Dat kan in Winkelcentrum Bloemendaal zijn, Op de Willem en Marialaan, in Goverwelle, op de Warenmarkt of in de Binnenstad. Dat zijn de serveerders op de terrassen die weten wat je drinken wil. En daar naast een aantal van die speciale mensen die voor mij de stad beschermen en maken en ervoor zorgen dat ik weet dat alles in orde is. En ja, ik ga namen noemen... Gerrit op weg naar een wedstrijd, Bram bij de duiven, Marco achter de toonbank van de winkel, Irene bij het Paasontbijt, Pieter op de Markt, Marien die boodschappen doet, Ronald met zijn mooie fietstassen, Danielle met haar camera, Maaike en haar kleurrijke koffers, Peterpaul met bevlekte handen en Theo met een brede lach om er slechts een paar te noemen. Jij, de lezer van dit blog, hebt zeker weten ook een eigen lijst met namen. Hopelijk staan daar andere mensen op, dan op mijn lijst, maar ik hoop toch ook vooral dat onze lijsten overlappen. 

 

In de beroemde woorden van Toon Hermans: "Ik hou van een kleine stad. Het is groot genoeg om overal nieuwe mensen te leren kennen, en klein genoeg om overal dezelfde koppen te zien." En hopelijk ontmoet ik nog heel veel nieuwe mensen en zie ik nog jaren en jarenlang dezelfde koppen.

 

Theo, bedankt dat je één van die mensen bent die voor mij de stad maken en dat je de rol hebt ingenomen van de nonnen die we vroeger zagen. Als ik je voorbij zie komen, dan weet ik dat het wel goed zit in de wereld. En, een dichter mag natuurlijk niet afsluiten zonder gedicht. Voor jou bedacht:

 

 

De waakhond van Gouda (voor Theo Krins)

 

Het is een zeldzaam oog dat open blijft,

zich glimlachend begeeft op het gouden pad,

schouders klappend en handen schuddend.

Slapend met een half oor luisterend

Soms met een riem aan de stad geketend

Soms waakzaam wandelend langs de periferie

 

"Waar zijn de verstoringen in het veld?

Kloppen de afgesproken patronen nog?

Zijn de afrasteringen stevig?

Zijn de waterbakken gevuld?

Is er genoeg voer voor de kudde?

Zijn de sloten op de hekken onaangeroerd?"

 

De stad is zijn gegeven opdracht.

Blaf het alarm als er brand is of onrecht!

Huil naar de maan als de maan hapert!

Bewaak de donkere stegen, de kapotte straten!

 

En hij rust als er rust moet zijn;

Als de roedel veilig slaapt,

als de pups warm liggen tussen de Alpha en de Omega.

Het is twaalf uur en alles is wel...

 


Chris Bellekom

Stadsdichter van Gouda